مى‌شود، اگر كسى در لباسى نماز بخواند كه مايع مست كننده‌اى روى آن ريخته باشد، بايد نماز را اعاده كند و محلّى را كه شراب روى آن ريخته بايد بشويد، و اگر آن محل را به طور مشخّص نمى‌داند بايد همه لباس را بشويد.

فروع مسأله بشرح ذيل است:

1- اوْلى‌ آن است كه از مواد مست كننده جامد نيز پرهيز شود مثل اينكه گياه خاصّى مست كننده باشد. امّا مواد مخدّر مانند حشيش و ترياك، نجس نيست زيرا از مُسكرات نمى‌باشد. [1]

2- بنابر احتياط، واجب است از آب انگورى كه به وسيله آتش يا حرارت خورشيد و يا خود بخود جوش آمده اجتناب شود و پاك نمى‌شود مگر اينكه دوسوّم آن بواسطه پختن كم شود. و اگر دوسوّم آن خود بخود يا با تصفيه كردن در پارچه يا ظرف سفالى يا به سبب وزيدن باد كم شود، بنابر آنچه از ادلّه استفاده مى‌شود، نجاست آن از بين نمى‌رود. آب كشمش نيز همين حكم را دارد.

3- بنابر احتياط، واجب است از انگور و كشمشى كه در بين غذا و خورشت و مانند آن، متلاشى ولِه شده اجتناب شود امّا انگور و كشمشى كه در ميان روغن سرخ شود اشكال ندارد.

4- آب خرما و ساير انواع آب ميوه‌ها، اگر جوش بيايد اشكال ندارد مگر اينكه مست كند وهر چيزى كه‌زياد آن مست كننده باشد،