احكام‌

از جمله اعيان نجس، مرده حيوانات (مردار/ ميته) و مرده انسان است. منظور از ميته يا مردار، آن حيوانى است كه به قضاى خود مرده و يا به غير روش مقرّر شرعى ذبح شده باشد.

اين مسأله فروعى دارد كه ذيلًا بيان مى‌شود:

1- مردار حيواناتى كه خون جهنده دارد (يعنى در هنگام قطع كردن عروق و رگهاى آن، خون آن با فشار جهش مى‌كند) نجس است چه حلال گوشت باشد يا حرام گوشت. امّا آن حيوانى كه خون جهنده ندارد مانند سوسك، مگس، ملخ، مورچه و مانند آن، مرده آن نجس نيست.

2- اعضايى كه از بدن حيوان، قبل يا بعداز مرگ آن جدا شده است، به حكم مردار مى‌باشد مثل دنبه‌هاى جدا شده گوسفند و اجزاى كوچك و ريز بدن كه در هنگام كندن موى حيوان به آن چسپيده باشد.

3- ميّت انسان قبل‌از غسل دادن او نجس است و همچنين اجزاى جدا شده در حال حيات انسان مثل دست قطع شده يا تكه گوشت جدا شده از او، بلكه حتّى جوش، دانه، بُن موها، پوسته‌هاى روى زخمها و پينه‌هاى روى زانو، همه آنها اگر از زنده يا از ميّت قبل‌از غسل دادن كَنده و جدا گردانده شود نجس مى‌باشد، امّا اگر جوشها و پوسته‌ها به طور خود بخود از بدن جدا شود و بيفتد پاك است.

4- آن اجزائى كه روح به آنها ندميده و حسّ عصبى ندارد مانند: