پاكيزه اموالى كه بدست آورده‌ايد و از آنچه از زمين براى شما خارج ساخته‌ايم، انفاق كنيد و براى انفاق به سراغ قسمتهاى ناپاك نرويد در حالى كه خود شما حاضر نيستيد آنها را بپذيريد مگر از روى اغماض و كراهت و بدانيد خداوند بى‌نياز و شايسته ستايش است.) فرمود:

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله وقتى كه دستور داد زكات خرما داده شود، گروهى گونه‌هايى از خرما را مى‌آوردند كه بدترين نوع خرما بود و آنها را به عنوان زكات خرماهاى‌شان پرداخت مى‌كردند، اين خرماها «جعرور» و «معافاره» ناميده مى‌شدند كه بدترين نوع خرماى حجاز با هسته‌هاى بزرگ و گوشت كم هستند و اينها را زكات خرماى خوب مى‌دادند. پيامبر خدا فرمود: اين دو گونه خرما را تخمين نزنيد و آنها را براى زكات نياوريد و در همين مورد اين آيه نازل شد (وَلَا تَيَمَّمُوا الْخَبِيثَ مِنْهُ تُنفِقُونَ وَلَسْتُم بِآخِذِيهِ إِلَّا أَن تُغْمِضُوا فِيهِ) و اغماض اين است كه اين دو گونه خرما گرفته شود.» [1]

احكام‌

شرايط وجوب:

1- زكات در غلّات چهارگانه (گندم، جو، خرما و كشمش) در صورتى واجب است كه دو شرط ذيل فراهم باشد:

اوّل- نصاب؛ يعنى 847 كيلو و 665 گرم‌ [2].