مى‌باشد. و در اين حالت (دخول وقت در هنگام نماز) جايز است كه بعداز زوال، بلافاصله نماز عصر را بجا آورد هر چند كه بخشى از وقت، اختصاص به ظهر دارد. نسبت به مغرب و عشا نيز حكم همين است.

5- اگر به اعتقاد اينكه مغرب را قبلًا بجا آورده يا از باب غفلت يا فراموشى، نماز عشا را شروع كند، و در اثناى نماز متوجّه اشتباه خود شود، نيّت خود را به نماز مغرب تبديل كند مگر اينكه در ركوع ركعت چهارم متوجّه شود كه در اين صورت، احتياط اقتضا مى‌كند كه عشا را تمام كند، بعد مغرب را بجا آورد و دوباره عشا را نيز اعاده نمايد.

6- اگر به هر دليلى، نماز تا آخر وقت به تأخير افتاد تا اينكه فقط به اندازه يك ركعت نماز وقت باقى ماند، واجب است نماز را به نيّت ادا بجا آورد زيرا كسى كه يك ركعت نماز را در وقتش درك نمايد، همه نماز را درك كرده است، ولى جايز نيست كسى عمداً نماز را تا اين وقت، به تأخير بيندازد.

7- اگر وقت نماز به قدرى تنگ شود كه اگر مستحبّات نماز را بجا آورد، قبل از اتمام نماز، وقت تمام مى‌شود، واجب است مستحبّات را رها كرده و تنها به واجبات اكتفا نمايد.

8- انجام دادن نماز مستحبّى در وقت نماز واجب جايز است، اگر وقت، وسعت داشته باشد. و همچنين بجا آوردن نماز مستحبّى جايز است هر چند در ذمّه او نمازهاى فوت شده واجب، باقى مانده باشد. ولى احتياط اقتضا مى‌كند كه نماز واجب و همچنين قضاى نماز واجب، بر نمازهاى مستحبّ، مقدّم شود.

9- بين ظهر و عصر و همچنين بين مغرب و عشا، مراعات ترتيب واجب است يعنى نماز ظهر قبل از عصر و نماز مغرب قبل از عشا بجا