«إن كان في وقت حسن فلا بأس بالتطوّع قبل الفريضة، وإن كان خاف الفوت من أجل ما مضى من الوقت فليبدأ بالفريضة وهو حقّ اللَّه، ثمّ ليتطوّع ما شاء» [1].

«اگر در وقت خوبى (وسيعى) است، اشكال ندارد كه قبل از فريضه، به نماز مستحبّى بپردازد، امّا اگر مى‌ترسد وقت نماز فوت شود، نماز واجب را شروع كند كه حق خدا است و بعداز آن هر چند بخواهد نماز مستحبّى بجا آورد.»

7- از امام صادق عليه السلام سؤال شد درباره مردى كه در نماز عصر، گروهى را امامت كرده است. بعد در حاليكه با آنان مشغول نماز بود، به ياد آورد كه نماز ظهر را نخوانده است. امام عليه السلام فرمود:

«فليجعلها الاولى التي فاتته ويستأنف العصر، وقد مضى القوم بصلاتهم» [2].

«آن نمازى را كه مشغول است، نماز فوت شده ظهر قرار دهد و بعداز آن، عصر را از نو بجا آورد و نماز آن گروه (مأمومين) انجام شده و صحيح است.»

8- بلال مى‌گويد: از رسول خدا صلى الله عليه و آله شنيدم كه مى‌فرمود:

«المؤذّنون امناء المؤمنين على صلاتهم وصومهم ولحومهم ودمائهم» [3].

«مؤذّنان، امينان مؤمنان در نماز و روزه و گوشت و خون آنان هستند.»

9- امام على عليه السلام فرمود:

«المؤذّن مؤتمن، والإمام ضامن» [4].

«مؤذّن، امين و امام ضامن است.»