4- (وَأَقِمِ الصَّلَاةَ طَرَفَيِ النَّهَارِ وَزُلَفاً مِنَ اللَّيْلِ إِنَّ الْحَسَنَاتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئاتِ ذلِكَ ذِكْرَى‌ لِلذَّاكِرِينَ) [1].

«در دو طرف روز و اوايل شب، نماز را برپادار، زيرا حسنات، سيّئات را از بين مى‌برند. اين يادآورى است براى كسانى كه اهل ذكرند.»

از اين آيه مباركه نيز، اوقات نمازهاى پنجگانه را الهام مى‌گيريم كه عبارتند از: طرف اوّل روز (نماز صبح)، طرف دوّم روز (نماز ظهر و عصر) و اوايل شب (مغرب و عشاء).

همچنين از اين آيه شريفه، حكمت تقسيم اوقات نماز را بر ساعات شب و روز بدست مى‌آوريم زيرا:

اوّلًا- حسنات، آثار گناهان و سيّئات را از بين مى‌برد پس اگر انسان گناهى را مرتكب شد، آن را با اقامه و انجام نماز از بين مى‌برد.

ثانياً- با اين نمازها، انسان به ياد پروردگارش مى‌افتد و هر چند شهوت پرستى‌ها و هواهاى نفسانى او را از خدايش دور كرده باشد، نماز او را نزديك مى‌گرداند.

در حديثى منقول از امام باقر عليه السلام آيه فوق به نمازهاى پنجگانه تفسير شده است. [2]

حديث شريف‌

1- پيامبر خدا صلى الله عليه و آله وارد مسجد شد و در آنجا عدّه‌اى از اصحابش حضور داشتند. حضرت فرمود:

«تدرون ما قال ربّكم؟» قالوا: اللَّه ورسوله أعلم. قال: «إنّ ربّكم يقول: إنّ‌