الف- اگر نماز گزار در حين قيام، خم شود يابه يكى از دو طرف متمايل
گردد به گونهاى كه نزد عرف صفت قيام را از دست بدهد، نماز او باطل مىباشد.
ب- اگر استقرار نداشته وبدن واعضايش را حركت بدهد به گونهاى كه با
استقرار منافات داشته باشد، نمازش باطل است اما حركت ساده دست وانگشتان اشكال
ندارد.
ج- اگر درحين قيام به چيزى مانند انسان يا ديوار يا عصا بدون علت
وضرورت، تكيه كند، نماز را تمام كند وبنابر احتياط مستحب، اعاده نمايد.
د- شايسته است نمازگزار پاهايش را در حين قيام خيلى زياد نگشايد به
گونهاى كه در عرف قيام گفته نشود.
ه- اگر راست ايستادن يا استقلال يا استقرار در قيام را از روى
فراموشى وسهو ترك كند، نماز او صحيح است مگر در هنگام قيام ركنى يعنى قيام در موقع
تكبيرة الاحرام وقيام متصل به ركوع كه اگر صدق قيام در عرف، مشكوك باشد، احتياط
واجب مقتضى است كه نماز را اعاده نمايد.
و- اصل در قيام اين است كه هردو پاها روى زمين باشد اما واجب نيست كه
سنگينى بدن برهردو پا بطور مساوى تقسيم شود بلكه جايز است سنگينى بدن را روى يكى
از پاها بيشتر از ديگرى بيندازد.