«إنّما ترفع اليدان بالتكبير، لأنّ رفع اليدين ضرب من الابتهال والتبتّل والتضرّع، فاحبّ اللَّه عزّ وجلّ أن يكون العبد في وقت ذكره له، متبتّلًا متضرّعاً مبتهلًا، ولأنّ في رفع اليدين إحضار النيّة وإقبال القلب...» [1].

«اينكه در هنگام تكبير، دودست را بلند مى‌كنند، براى اين است كه دستان رابلند كردن نوعى از تضرع، التماس وتوجه به خدا وبريدن از غير او است، پس خداى عز وجل دوست دارد كه بنده در هنگام ياد او (نماز) درحالت تضرّع والتماس وابتهال باشد، وديگر اينكه بادست بلند كردن، نيت به وجود مى‌آيد، وقلب توجه واقبال پيدا مى‌كند.»

تفصيل احكام:

1- علاوه بر تكبيرة الاحرام واجب، مستحب است شش تكبير ديگر نيز گفته شود، قبل از تكبيرة الاحرام يابعد ازآن، ياچند تكبير قبل از آن وچند تكبير ديگر بعد از آن كه در مجموع هفت تكبير شود، ومى توان به پنج ياسه تكبير اكتفا نمود.

2- هرزمان كه نماز گزار بايك تكبير معيّنى آغاز كردن نماز را قصد كند، باهمان تكبير وارد نماز مى‌شود، چه اول تكبيرات هفتگانه باشد ياوسط يا آخر آنها. واگر از همان ابتدا، آغاز كردن نماز را قصد كند، همان تكبير نخستين، «تكبيرة الاحرام» وبقيه مستحب خواهد بود، وبهتر اين است كه شش تكبير مستحب را اول بگويد وسپس با تكبير آخرين، افتتاح نماز را قصد كند كه در اين صورت، آخرين تكبير، تكبيرة الاحرام خواهد بود.