قصد فريضه كرده‌اى تو در نافله هستى، واگر وارد فريضه شدى بعد به ياد آوردى كه نافله‌اى برذمه تو باقى مانده است، به فريضه ادامه مى‌دهى.»

تفصيل احكام:

1- در هر عمل عبادى واز آن جمله در نماز، نيت واجب است وبدون نيت، آن عمل باطل مى‌باشد. نيت يكى از اركان نماز است. [1]

2- نيت عبارت است از: «قصد ومنظور انسان از انجام عمل». پس اگر امتثال فرمان خداوند وتقرّب به او را قصد كردى، قصد تو خالص بوده وعمل تو- ان شاء اللَّه- مقبول درگاه او واقع خواهد شد، اما اگر قصد امتثال دستور خداوند را نكرده باشى بلكه بخاطر شهرت وريا ومانند آن انجام بدهى، عمل تو باطل مى‌باشد.

3- نيّت باهمان انگيزه ومحرّك درونى وقلبى تحقق مى‌يابد، يعنى در نماز مثلا، اگر انگيزه شما امتثال امر خداوند باشد كفايت مى‌كند. به زبان آوردن نيت يااز ذهن وقلب گذراندن آن، لازم نيست، واحتياط مستحب اقتضا مى‌كند كه در نماز بعد از اقامه گفتن، به ويژه در نماز احتياط، نيت را برزبان جارى نكند.

4- در تحقق نيت، قصد جزئيات عبادت مانند: ادا وقضا ياقصر وتمام ياوجوب واستحباب ومانند آن واجب نيست مگر اينكه امتثال امر خداوند برقصد اين جزئيات متوقف باشد.