ممكن است با دوركعت نماز، ياسجده يا تسبيح، يانشستن ياسخن گفتن بين اذان واقامه انجام شود. ودر نماز مغرب حتى يك تنفس كفايت مى‌كند. در نماز صبح، سخن گفتن بين اذان واقامه كراهت دارد.

برخى از فقها مى‌گويند: يك گام برداشتن هم در ايجاد فاصله كفايت مى‌كند واز باب تسامح (در ادله سنن) اشكال ندارد.

11- براى كسى كه اذان- اذان اعلام يا اذان نماز- يا اقامه را مى‌شنود، مستحب است هر فصلى را كه مى‌شنود بازگو وتكرار كند ولى وقتى كه در اقامه «قد قامت الصلاة» را مى‌شنود بگويد:

«لَاحَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ».

12- مستحب است كسى كه براى «اذان اعلام» تعيين مى‌گردد، عادل باشد، صداى بلند داشته باشد، بينا باشد، از اوقات نماز، درست آگاهى داشته باشد واينكه در بلندى مانند مناره اذان بگويد، يااز بلندگوهاى امروزى استفاده كند تا بيشترين تعداد ممكن از مردم صداى اورا بشنوند.