تفصيل احكام:

در سجده مستحباتى است كه به برخى از آنها اشاره مى‌كنيم:

آية الله العظمى السيد محمد تقي المدرسي(دام ظله)، احكام نماز - قم، چاپ: پنجم، 1389.

تكبير گفتن بعد از بلند شدن از ركوع ودر حاليكه ايستاده است.

وجايز است تكبير بگويد در حاليكه به سجده مى‌رود.

2- بلند كردن دستها در هنگام تكبير- همانطور كه قبلًا گفته شد-.

3- گذاشتن دستها بر زمين قبل از زانوها در هنگام نشستن براى سجده.

4- قرار گرفتن بيشترين مقدار ممكن پيشانى برروى سجده‌گاه.

5- نهادن بينى برزمين ياحتى برچيزى كه سجده برآن صحيح نيست.

6- نهادن دستها برزمين با انگشتان بهم چسبيده وبه موازات گوشها وروبه قبله.

7- دعا قبل از ذكر واجب. (دعاى منقول در ضمن روايات ذكر شد)

8- تكرار ذكر سجده وبهتر است تسبيح بزرگ (سُبْحانَ رَبِّي الْأَعْلى وَبِحَمْدِهِ) انتخاب شود وسه بار تكرار گردد وبهتر آن است كه پنج يا هفت بار تكرار كند وبه پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله درود بفرستد.

9- گذاشتن پيشانى برزمين وخاك نه سنگ وچوب.

10- دعا در سجده، متعارف اين است كه دعا در سجده اخير شود، ومستحب است كه دعا در مورد حاجات دنيا وآخرت باشد وآنچه از امام باقر عليه السلام نقل شده اين دعا است: يَا خَيْرَ الْمَسْؤُولِينَ،