به اتمام رساند.

18- اگر بخاطر بيمارى ياعلت ديگر نتواند آرامش وطمأنينه خود را در ركوع حفظ كند، اشكال ندارد ولى براو واجب است كه ذكر واجب را قبل از خارج شدن از حالت ركوع، تكميل كند.

سر برداشتن وبلند شدن از ركوع:

19- جايز نيست نمازگزار از حالت ركوع، مستقيماً به سجده رود بلكه واجب است سر راكاملًا از ركوع بردارد ودر حال ايستاده، بدن او آرام بگيرد، سپس از حالت قيام به سجده رود، اگر عمداً اين ترتيب را ترك كند طبق رأى مشهور فقها وبنابر احتياط بايد نماز را اعاده كند.

ركوع اضطرارى:

20- اگر نمازگزار نتواند ركوع را مطابق باشرايط ياد شده بطور كامل بجاآورد، بايد آن مقدار را كه در توان دارد، هرچند باتكيه برعصا ياديوار ياشخص ديگر انجام دهد وبه ركوع نشسته منتقل نشود مگر اينكه از ركوع ايستاده، كاملًا ناتوان باشد.

21- اگر از ركوع ايستاده باهمه اشكال واقسام آن عاجز شد، نشسته ركوع كند واحتياط اين است كه نماز ديگرى هم ايستاده بخواند وبراى ركوع آن باسر اشاره نمايد. اما اگر از ركوع نشسته نيز عاجز شد، در حاليكه ايستاده است باسر براى ركوع اشاره كند، واگر از اشاره باسر هم عاجز بود باهردو چشم اشاره كند به اين ترتيب كه‌