گفتن، كمتر نباشد.

9- بهتر آن است كه تسبيح بزرگ وهمچنين ساير ذكرها، سه بار تكرار شود، واضافه بر سه بار هم مستحب است، ونيز مستحب است تعداد تكرار فرد باشد مثل پنج وهفت و...

10- اما در حالات استثنايى ماند تنگى وقت يا اضطرار، يكبار (سبحان اللَّه) گفتن هم كفايت مى‌كند.

11- خواندن ذكر در موقعى واجب است كه نمازگزار به حدّ كامل ركوع برسد واطمينان واستقرار وآرامش پيدا كند، همچنين واجب است قبل از آنكه از ركوع بلند شود، ذكر را كامل كند. پس در اثناى خم شدن به طرف ركوع، شروع به ذكر جايز نيست وهمچنين قبل از اتمام ذكر واجب، بلند شدن از ركوع جايز نيست.

12- واجب است ذكر ركوع، دنبال هم وبه زبان عربى صحيح ادا گردد ودر حد امكان، حروف از مخرج طبيعى خود تلفظ شود وكلمات از حيث حركات اعراب وبنا، صحيح ودرست بيان گردد.

13- جمع بين دو تسبيح كوچك وبزرگ وهمچنين جمع بين آن دو وساير اذكار اشكال ندارد.

طمأنينه وآرامش:

14- واجب است در ركوع، بدن نماز گزار طمأنينه وآرامش داشته باشد، واحتياط واجب اين است كه اين آرامش به مقدار ذكر واجب، طول بكشد بلكه حتى در ذكر مستحب، احتياط اين است كه با طمأنينه باشد در صورتيكه نمازگزار ذكر مستحب را به قصد ذكر