در واقع مسلمانانى كه راه و روش وحى را در دنيا پيش مى‌گيرند، در آخرت نيز به آرامش و سلامت دست خواهند يافت. زيرا خداوند متعال مى‌فرمايد:

(لَهُمْ دَارُ السَّلَامِ عِندَ رَبِّهِمْ وَهُوَ وَلِيُّهُم بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ) [1].

«براى آنها (در بهشت) خانه امن و امان از پروردگارشان خواهد بود، و او، ولى و ياور آنهاست بخاطر اعمال (نيكى) كه انجام مى‌دادند.»

اين جهان هيچگاه جايگاه آرامش و امنيّت‌ [2] نخواهد بود، ولى مى‌تواند نزديكترين نقطه به آن و يا دورترين نقطه از آن باشد. در روايات وارده از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و اهل‌بيت عليهم السلام پندهايى نهفته است كه در صورت پايبندى بدانها مى‌توان بسيارى از سرچشمه‌هاى ترس و درد را از خود دور ساخت.

در اينجا سخن خود را دراين باب با حديثى از امام باقر عليه السلام كه توسّط ثمالى نقل شده به پايان مى‌بريم؛ آن حضرت فرموده‌اند:

در كتاب على عليه السلام چنين يافتم:

«إذا ظهر الزنا من بعدي ظهرت موتة الفجأة، وإذا طُفِّفَت المكاييل أخذهم اللَّه بالسنين والنقص، وإذا منعوا الزكاة منعت الأرض بركاتها من الزرع والثمار والمعادن كلّها، وإذا جاروا في الحكم تعاونوا على الإثم والعدوان، وإذا نقضوا العهد سلّط اللَّه عليهم عدوّهم، وإذا قُطعت الأرحام جُعلت الأموال في أيدي الأشرار، وإذا لم يأمروا بالمعروف ولم ينهوا عن المنكر ولم يتّبعوا الأخيار من‌