«لا ينام المسلم وهو جنب، ولا ينام إلّاعلى طهور، فإن لم يجد الماء فليتيمّم بالصعيد، فإنّ روح المؤمن ترفع إلى اللَّه تبارك وتعالى فيقبلها ويبارك عليها، فإن كان أجلها قد حضر جعلها في كنوز رحمته، وإن لم يكن أجلها قد حضر بعث بها مع امنائه من ملائكته فيردّونها في جسدها» [1].

«مؤمن با حال جنابت نمى‌خوابد، و تنها با پاكيزگى و پاكى مى‌خوابد، و اگر آبى نيابد بايد با خاك پاك تيمّم كند، زيرا، روح مؤمن [به هنگام خواب‌] به سوى خدا، بالا برده مى‌شود پس خداوند آن را مى‌پذيرد و آن را متبرّك مى‌سازد، پس اگر اجل او فرارسيده باشد آن را در گنجهاى رحمتش قرار مى‌دهد، و اگر اجل او فرانرسيده باشد آن روح را، با فرشتگان امين خود مى‌فرستد تا آن روح را به بدنش بازگردانند.»

چه هنگام خوابيدن درست است؟

1- خواب پيش‌از طلوع آفتاب از ناپسندترين خوابهاست، تا اين اندازه كه در حديثى از امام صادق عليه السلام آمده كه:

«قال رسول اللَّه صلى الله عليه و آله: ما عجّت الأرض إلى ربّها كعجيجها من ثلاثة: من دم حرام يسفك عليها، أو اغتسال من زنا، أو النوم عليها قبل طلوع الشمس» [2].

«پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: زمين هيچگاه به سوى خدا فرياد سرنمى‌دهد مانند فريادش دراين سه حالت؛ يعنى وقتى كه خونى به ناحق بر آن بريزد، و از زنا غسلى به عمل آيد، و خوابى پيش‌از طلوع آفتاب صورت پذيرد.»