«اگر چند نفر از برادرانم را بر يك يا دو پيمانه غذا دعوت كنم، محبوبتر از آن است كه به سوى بازار شما بيرون آيم و يك بنده را آزاد سازم.»

امام صادق عليه السلام نيز فرموده‌اند:

«إطعام مؤمن يعدل عتق رقبة» [1].

«اطعام يك مؤمن معادل آزاد ساختن يك بنده است.»

و- حتّى گذاشتن لقمه در دهان يك مؤمن نيز مستحب است. از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نقل شده كه فرمودند:

«من ألقم في فم أخيه المؤمن لقمة حلو لا يرجو لها رشوة، ولا يخاف بها من شرّه، ولا يريد إلّاوجهه تعالى، صرف اللَّه عنه بها مرارة الموقف يوم القيامة» [2].

«هركس در دهان برادر مؤمن خود لقمه شيرينى بگذارد و از اين كارخود رشوه‌اى را قصد نكرده باشد و يا از ترس آن برادر مؤمن اين كار را نكرده باشد و تنها براى خدا اين كار را بكند، خداوند سختى ايستادن روز قيامت را از او برمى‌گرداند.»

ز- همچنين مستحب است ساكنان يك شهر، برادران رهگذر ومسافر خود را براى غذا دعوت كنند. از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نقل شده كه فرمودند:

«إذا دخل رجل بلدة فهو ضيف على من بها من أهل دينه حتّى يرحل عنهم‌

، ولا ينبغي للضيف أن يصوم إلّابإذنهم لئلا يعملوا له الشي‌ء، فيفسد عليهم‌