بدنهاى متعدّدى تقسيم شده. پس (انسانها) براساس آن گردهم مى‌آيند و براساس ان يكديگر را دوست مى‌دارند، و سپس (آن روح) از جايگاههاى متعدّد خارج شده و دوباره يگانه مى‌شود و به نزد يگانه‌اى باز مى‌گردد.»

2- آن حضرت همچنين در روايت ديگرى فرموده‌اند:

«من صحّة يقين المرء المسلم ألّايُرضي النّاس بسخط اللَّه، ولا يلومهم على ما لم يؤته اللَّه. فإنّ الرزق لا يسوقه حرص حريص، ولا يردّه كراهية كاره. ولو أنّ أحدكم فرّ من رزقه كما يفرّ من الموت، لأدركه رزقه كما يدركه الموت».

«از نشانه‌هاى راستى يقين يك مسلمان اين است كه رضايت مردم را با خشم خدا جلب نكند، و ايشان را بر آنچه خداوند بدو ارزانى نداشته ملامت نكند. چرا كه روزى را نه آزِ آزمندى گسيل مى‌دارد و نه ناخشنودىِ ناخشنودى مانع مى‌شود. بگونه‌اى كه اگر كسى از شما از روزيش همانگونه كه از مرگ مى‌گريزد، بگريزد، همانگونه كه مرگ او را فراخواهد رسيد بى‌گمان روزيش نيز فراخواهد رسيد.»

سپس فرمودند:

«إنّ اللَّه- بعدله وقسطه- جعل الروح والراحة في اليقين والرضا، وجعل الهمّ والحزن في الشكّ والسخط» [1].

«همانا خداوند- با عدل و انصاف خود- راحتى و آسايش را در يقين و رضامندى، و رنج و اندوه را در شك و ناخشنودى قرار داده است.»