كتمان كنند.

احكام:

1- قتل نفس، تا زمانى كه بر جواز شرعى آن دليل قاطعى چون، قصاص نفس، افساد فى‌الارض، دفاع از خود در جنگها يا دلايلى ديگر از اين دست، اقامه نشده باشد، حرام شمرده مى‌شود.

2- قتل نفس نه تنها حرام است، بلكه از گناهان كبيره‌اى شمرده مى‌شود كه خداوند مرتكبان آن را به آتش جهنّم بيم داده است.

3- قتل مؤمن در روايات به دوگونه است:

الف- كشتن مؤمن بخاطر دينش، كه كيفر اين گونه قتل‌آتش جاودان در آخرت و كيفرهاى دنيوى‌اى چون قصاص و ديه، را درپى خواهد داشت.

ب- كشتن از روى خشم و غضب، بدون اينكه دين و مذهب مقتول نقشى در ارتكاب قتل ايفا كند، كه در اينصورت كيفر قاتل تنها قصاص يا ديه خواهد بود.

4- كيفر كسى كه مؤمنى را بكشد، در دنيا قصاص و ديه مى‌باشد كه (همانگونه در گفتگو از قصاص در گفتار قبلى آمد) بخاطر منع از ارتكاب قتل وضع شده است، و از سوى ديگر در آخرت كيفر وى عذاب وخوارى خواهد بود.

5- اسلام، پنهان كردن قاتلان و سرپوش گذاشتن بر كار آنها را به جهت فرار از دادگرى عادلانه، حرام كرده است.

6- هر جامعه خواستار عزّت و ايمان، بايد در ميان فرزندان و گروههاى خود پيمانى ناگسستنى مبنى بر؛ حمل نكردن اسلحه برعليه‌