بياورد، درباره آن تحقيق كنيد، مبادا به گروهى از روى نادانى آسيب برسانيد و از كرده خود پشيمان شويد.»

حديث شريف:

در نامه مبارك اميرمؤمنان على عليه السلام به مالك اشتر كه وى را والى مصر منصوب نموده بودند، آمده كه:

«وَلَا تَدْفَعَنَّ صُلْحاً دَعَاكَ إِلَيْهِ عَدُوُّكَ وَلِلَّهِ فِيهِ رِضىً، فإِنَّ فِي الصُّلْحِ دَعَةً لِجُنُودِكَ، وَرَاحَةً مِنْ هُمُومِكَ، وَأَمْناً لِبِلَادِكَ» [1].

«و هرگز صلحى را كه دشمنت تو را به آن دعوت نمايد و رضايت خدا در آن باشد دفع مكن؛ زيرا به وسيله صلح است كه لشكريانت آسوده مى‌گردند و خود از تشويش و اندوه خاطر راحت مى‌شوى، و موجب ايمنى بر شهرهايت مى‌باشد.»

رهيافت وحى:

بالاترين هدف از برپايى جنگها، تحصيل خشنودى پروردگار متعال مى‌باشد، نه دست‌يابى به اهداف مادى. براين مبنا مى‌توان به پاره‌اى از احكام شرع كه در زير بيان شده‌اند دست يافت: