«خداوند براى هيچكس دو دل در درونش نيافريده، و هرگز همسرانتان را
كه مورد (ظهار) قرار مىدهيد، مادران شما قرار نداده، و (نيز) فرزند خواندههاى
شما را فرزند حقيقى شما قرار نداده است، اين سخن شماست كه به دهان خود مىگوييد
(سخنى باطل و بىپايه)، امّا خداوند حق را مىگويد و او به راه راست هدايت مىكند*
آنها را بنام پدرانشان بخوانيد كه اين كار نزد خدا عادلانهتر است، و اگر پدرانشان
را نمىشناسيد، آنها برادران دينى و موالى شما هستند، امّا گناهى بر شما نيست در
خطاهايى كه از شما سرمىزند (و بىتوجّه آنها را به نام ديگران صدا مىزنيد،) ولى
آنچه را از روى عمد مىگوييد (مورد حساب قرار خواهد داد)، و خداوند آمرزنده و رحيم
است.»