احكام:

1- حاكم اسلامى بايد از پيروى هوى وهوسها برحذر باشد وبيم پراكندگى كسانى را كه به دنبال هوى وهوس خود هستند، از اطراف خود به دل راه ندهد.

2- حاكم اسلامى براى پايدار ماندن در راه حق، بايد به خدا توكّل كند، وبايد بداند كه در صورت عدم يارى خداوند، هرآن ممكن است در برابر هوسها سر فرود آرد ويارى خداوند را از دست بدهد وبه ضعف وسستى گرايد.

3- حاكمى كه خواستار اجراى احكام الهى وسر باز زدن از پرستش غير خدا باشد، بايد در صدد پاكسازى قانونها از جهل، مصلحت انديشى وتعصّب برآيد وبا مقاومت دربرابر تأثيرات عوامل ياد شده، قوانين را تنها بر حق استوار سازد.

4- براى عارى شدن احكام، داوريها، قانونگذاريها وفتاوى از شائبه خواسته ها وهوسهايى چون جهل، مصلحت انديشى وتعصّب، حاكم بايد مستقل از اهرمهاى گوناگون فشار وتنها با اتكال واعتماد به خداوند يكتا عمل كند، ومراكز فشار را مورد اعتماد قرار ندهد.

5- مؤمنان بايد با نهايت آگاهى وآزاد انديشى حكم خداوند را مورد بپذيرند، ونبايد ضمانتهاى اجرايى مبتنى بر قدرت وثروت را انتظار كشند، زيرا اين دو منبع معمولًا دردست نيروهاى فشار مورد بحث در سطرهاى قبل قرار دارند واين نيروها با تكيه بر اين دو منبع، جهت گيريهاى نادرست خود را بر حكومت تحميل مى كنند.

5- حكم فقيهان عادل‌

خداى متعال مى فرمايد:

إِنَّا أَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ لِتَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ بِمَا أَرَاكَ اللَّهُ وَ لَا تَكُنْ لِلْخَائِنِينَ خَصِيماً «نساء، 105».

«ما اين كتاب را به حق بر تو نازل كرديم، تا به آنچه خداوند به تو آموخته، در ميان مردم قضاوت كنى، واز كسانى مباش كه از خائنان حمايت نمايى».