دوم: اينكه مرد پيش از آن بر زن دخول كرده باشد، زيرا نمى‌توان زنى كه تنها عقد شده وهنوز با او نزديكى نشده را مورد لعان قرارداد.

سوم: گفته شده است بنابر شرط مُحصَن بودن زن در اثبات حد قذف، زوجه نبايد مشهور به زنا باشد، ولى قبول اين قول مشكل است.

چهارم: اينكه زن عاقل باشد وهمچنين كر ولال نباشد.

پنجم: اينكه مرد از اهليت كامل شامل بلوغ، عقل واختيار برخوردار باشد. ازسويى، لعان از سوى مرد لال نيز به وسيله اشاره، در صورتى كه اشاره‌هاى وى بر لعان دلالت كنند، پذيرفته مى‌شود.

ششم: اينكه مرد براى اثبات مدعاى خود، بيّنه‌اى شرعى در اختيار نداشته باشد، چه، در صورت وجود بيّنه شرعى، براى دفع حد قذف از خود، ديگر نيازى به لعان نيست.

انكار فرزند

6- مرد حق ندارد فرزندى را كه در فراش وخانه خودش به دنيا آمده واين امكان وجود دارد كه او فرزندش باشد، انكاركند.

امكان فرزند بودن به اين است كه مرد به همسر خود دخول كرده باشد، وزمان سپرى شده بين دخول وبين تولد طفل مورد نظر، كمتر از شش ماه وبيشتر از بالاترين مدت حاملگى نباشد.

در صورت وجود امكان نسبت دادن طفل به خود، هرچند زن در اين‌فاصله زمانى مرتكب زنا هم شده باشد، براى مرد جايز نيست فرزندى طفل را انكار كند، بلكه مى‌بايست به فرزندى طفل اقرار واو را فرزند خود بداند.

7- از سوى ديگر اگر مرد به يقين بداند كه اين طفل از خودش نيست، جايز نيست آن طفل را به خود نسبت دهد.

8- اگر مرد به فرزندى طفل به دنيا آمده، چه صريحاً وچه با كنايه، اقرار كند ديگر حق ندارد آن را انكار نمايد، واگر انكار كند اين انكار از او پذيرفته نيست و نمى تواند لعان كند.