«چيزى بر آنها نيست؛ زيرا» خداوند، آمرزنده ومهربان است.* واگر تصميم به جدايى گرفتند، «آن هم با شرايطش مانعى ندارد؛» خداوند شنوا وداناست.»

هنگامى كه شوهر سوگند مى‌خورد با زنش همبستر نشود «به اين‌سوگند ايلاء گفته مى‌شود»، اگر اين سخن را از روى آگاهى بر زبان آورد، نبايد حق همسرش را در همخوابى ضايع گرداند وبدين‌ترتيب به او چهار ماه فرصت داده مى‌شود وسپس بايد ياكفاره سوگند وهمبستر شدن با همسر يا طلاق او را برگزيند.

وما از اين آيه ضرورت اداى حق همسر را در همخوابى ولو هر چهار ماه يك بار در مى يابيم.

4- خداوند مى فرمايد:

الَّذِينَ يُظَاهِرُونَ مِنْكُمْ مِنْ نِسَائِهِمْ مَا هُنَّ أُمَّهَاتِهِمْ إِنْ أُمَّهَاتُهُمْ إِلَّا اللَّائِى وَلَدْنَهُمْ وَ إِنَّهُمْ لَيَقُولُونَ مُنْكَراً مِنَ الْقَوْلِ وَ زُوراً وَ إِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ* وَ الَّذِينَ يُظَاهِرُونَ مِنْ نِسَائِهِمْ ثُمَّ يَعُودُونَ لِمَا قَالُوا فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَتَمَاسَّا ذلِكُمْ تُوعَظُونَ بِهِ وَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ [1].

«كسانى كه از شما نسبت به همسرانشان «ظهار» مى‌كنند «ومى گويند «انت علىّ كظهر امّى: تونسبت به من به منزله مادرم هستى» آنان هرگز مادرانشان نيستند، مادرانشان تنها كسانى اند كه آنها را به دنيا آورده‌اند، آنها سخنى‌زشت وباطل مى‌گويند، وخداوند بخشنده وآمرزنده است، وكسانى كه همسران خود را ظهار مى‌كنند، سپس از گفته خود باز مى‌گردند، بايد پيش‌از آميزش جنسى باهم، برده‌اى را آزاد كنند اين دستورى است كه به‌آن اندرز داده مى‌شويد وخداوند به آنچه انجام مى‌دهيد آگاه است.»

مانند ايلاء «سوگند به خوددارى از همخوابى»، در ظهار «تعهد مرد به دورى از همبستر شدن با زن، با اين سخن كه: «تو براى من همچون پشت مادرم هستى»، كه كنايه از تحريم همخوابى است برخويش» حق زن در پيوند جنسى از ميان مى‌رود، واز همين رو شرع به مرد دستور داده است كه پس از مدت معلومى بازنش همبستر شود، وروشن ساخته است كه مادر انسان كسى است كه او را زاده، نه‌كسى كه خود او را مادر قرار دهد، وكسى كه «ظهار» كند بايد پيش ازنزديكى كردن با همسرش كفاره ظهار را «كه به ترتيب عبارت است ازآزاد كردن يك برده يا دو ماه روزه يا اطعام شصت فقير» بدهد وتفصيل آن در باب ظهار آمده است.

بدينسان شرع مقدس، حق زن را در رابطه جنسى تضمين مى‌كند.