واز خدا بپرهيزيد، وبدانيد خداوند از هر چيزى آگاه است «واز نيّات كسانى كه از قوانين او، سوء استفاده مى كنند با خبر است».

اينك برخى از حكمتهاى اين آيه را از نظر مى‌گذرانيم:

الف- مرد بايد پيش از پايان يافتن عده مطلقه‌اش، يا او را بر اساس معاشرت نيك ومعروف «وتطبيق احكام دين بر حسب مقتضيات عرف» نگه دارد، يا پس از اداى حقوق رهايش سازد.

ب- جايز نيست مرد پيش از پايان يافتن عده به قصد زيان رساندن به زن به سوى او باز گردد «مثل اين كه طلاقش دهد وپيش از پايان يافتن عده به سوى او باز گردد وپس از مدتى دوباره طلاقش دهد وبدين ترتيب آن قدر آزارش رساند كه زن از حقوقش چشم پوشد يا در زندگى زناشويى تن به شرايط مرد دهد».

در حديثى از امام صادق (ع) آمده است كه: «شايسته نيست مرد زن را طلاق دهد وسپس بدون آن كه نيازى داشته باشد به سوى او باز گردد، سپس دوباره طلاقش دهد، اين همان طلاقى است كه خداوند نهى كرده، مگر اين كه مرد زنش را طلاق دهد وسپس به سوى او باز گردد ودر نظر داشته باشد كه او را با رفتار نيكو نگهدارد» [1].

6- وَ إِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلَا تَعْضُلُوهُنَّ أَنْ يَنْكِحْنَ أَزْوَاجَهُنَّ إِذَا تَرَاضَوْا بَيْنَهُمْ بِالْمَعْرُوفِ ذلِكَ يُوعَظُ بِهِ مَنْ كَانَ مِنْكُمْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ ذلِكُمْ أَزْكَى لَكُمْ وَ أَطْهَرُ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ‌ [2].

«وهنگامى كه زنان را طلاق داديد وعده خود را بپايان رساندند، مانع آنها نشويد كه با همسران «سابق» خويش، ازدواج كنند، اگر در ميان آنان بطرز، پسنديده اى تراضى برقرار گردد. اين دستورى است كه تنها افرادى از شما، كه ايمان به خدا وروز قيامت دارند، از آن، پند مى گيرند «وبه آن، عمل مى كنند.» اين «دستور»، براى رشد «خانواده هاى» شما موثرتر، وبراى شستن آلودگيها مفيدتر است؛ وخدا مى داند وشما نمى دانيد.»

زنى كه اختياردار خود است، درگزينش شريك زندگيش آزادى‌كامل دارد، پدر ومادر وبرادران وكسانش نمى‌توانند مانع از رجوع به همسر سابقش شوند تا زمانى كه خودش مى خواهد.