ب- احكام ترك آميزش:

شريعت اسلام بر مرد حرام كرده كه در مدتى بيش از چهار ماه به آميزش‌جنسى با همسرش نپردازد. و احكام آن چنين است:

1- ترك آميزش جنسى با همسر براى بيش از چهار ماه جايز نيست ودر اين ميان تفاوتى ندارد كه زن همسر دائم باشد يا همسر موقت.

2- بنا به اقوى ترك همبستر شدن با همسر دائم جوان، ونيزغير جوان اگر اين ترك زيانى به وى رساند، يا به نيكو رفتارى نسبت به‌او خلل وارد كند، جايز نيست.

3- ترك آميزش جنسى در حالتهاى زير جايز است:

ألف- با رضايت زن.

ب- با شرط كردن در هنگام عقد.

ج- عدم امكان آميزش به هر دليلى.

د- ترس از رسيدن زيان به مرد يا زن.

ه-- غيبت زن به اختيار خود.

و- نشوز زن «يعنى ترك وظايف همسرى نسبت به شوهر».

4- در جماع واجب، بيشتر از ادخال، واجب نيست وترك ساير كامجوييهاى مقدماتى در صورتى كه خلاف رفتار نيك نباشد اشكالى ندارد.

5- اگر مرد، پس از پايان يافتن چهار ماه، آميزش جنسى را به سبب مانعى همچون حيض يا نافرمانى يا نظاير آن ترك كند، بايد با ازميان رفتن مانع به آميزش جنسى بپردازد.

ج- احكام مربوط به كامجويى از پشت زن‌

1- نظر اقوى- كه موافق نظر مشهور است- نزديكى كردن با زوجه از عقب جايز مى‌باشد، ولى شديداً كراهت دارد، بلكه احوط، ترك اين كار است، به ويژه هنگام عدم رضايت زن يا زيان ديدن وى.

2- بنابر جواز اين عمل، آيا مى‌توان در ايام حيض از عقب با زن نزديكى كرد؟ اقوى چنين است.