فصل بيست ويكم: غصب واتلاف‌

رسول خدا (ص) در حديث مناهى فرمودند:

«مَنْ خَانَ جَارَهُ شِبْراً مِنَ الْأَرْضِ جَعَلَهُ اللَّهُ طَوْقاً فِى عُنُقِهِ مِنْ تُخُومِ الْأَرْضِ السَّابِعَةِ حَتَّى يَلْقَى اللَّهَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مُطَوَّقاً إِلَّا أَنْ يَتُوبَ وَ يَرْجِعَ»

[1].

«هر كسى به همسايه‌اش به اندازه يك وجب از زمين او خيانت كند، خداوند آنرا طوقى از اعماق زمين هفتم بر گردنش مى‌نهد تا اينكه در روز قيامت در اين حال خدا را ملاقات كند، مگر اينكه توبه كند ورجوع نمايد.»

وامير المؤمنين (ع) فرموده اند:

«الْحَجَرُ الْغَصْبُ فِى الدَّارِ رَهْنٌ عَلَى خَرَابِهَا»

[2].

«سنگ غصبى‌اى كه در خانه‌اى به كار رفته، گرو ويرانى آن خانه است.»

غصب چيست؟

1- غصب يعنى: تسلّط تجاوزكارانه بر مال يا حق ديگرى.

2- غصب گناه است، زيرا از مصاديق تجاوز به اموال وحقوق مردم بشمار مى‌رود، از رسول خدا (ص) روايت شده كه فرمودند:

«لَا يَحِلُّ مَالُ امْرِئٍ مُسْلِمٍ إِلَّا بِطِيبَةِ نَفْسٍ مِنْهُ»

. «مال انسان مسلمان براى ديگرى حلال نيست مگر با رضايت قلبى‌صاحبش».

ونيز در خطبه‌اى كه در روز عيد قربان بيان كردند فرمودند:

«ان دماءكم وأموالكم حرام كحرمة يومكم هذا فى بلدكم هذا»

. «خون واموال شما حرام است- براى ديگران- مانند حرمت اين روز در اين‌شهر.»

ونيز فرمودند:

«مَنْ خَانَ جَارَهُ شِبْراً مِنَ الْأَرْضِ طَوَّقَهُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِلَى سَبْعِ أَرَضِينَ»