5- توحيد وحاكميت امنيت، صلح وآرامش‌

خداوند متعال مى فرمايد:

وَ كَيْفَ أَخَافُ مَا أَشْرَكْتُمْ وَ لَا تَخَافُونَ أَنَّكُمْ أَشْرَكْتُمْ بِاللَّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ عَلَيْكُمْ سُلْطَاناً فَأَىُّ الْفَرِيقَيْنِ أَحَقُّ بِالْأَمْنِ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ* الَّذِينَ آمَنُوا وَ لَمْ يَلْبِسُوا إِيمَانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَ هُمْ مُهْتَدُونَ (82) «انعام، 81- 82».

«چگونه من از بتهاى شما بترسم؟ در حالى كه شما از اين نمى ترسيد كه براى خدا همتايى قرار داده ايد كه هيچ گونه دليلى درباره آن بر شما نازل نكرده است. «راست بگوييد» كدام يك از اين دو دسته «بت پرستان وخداپرستان»، شايسته تر به ايمنى «از مجازات» هستند اگر مى دانيد؟!- «آرى»، آنها كه ايمان آوردند وايمان خود را با شرك وستم نيالودند، ايمنى تنها از آن آنهاست وآنها هدايت يافتگانند.»

رهيافت وحى:

عليرغم ادّعاى حاكمان ستمگر وسركش مبنى بر پاسدارى از امنيت كشورها، در واقع ايشان خطرآفرين ترين سرچشمه هاى تشنج، ترس، هراس ونگرانى در جوامع هستند. چرا كه، ايشان مردم را به گروههاى مختلفى تقسيم مى كنند ودسته اى از ايشان «كه بيشتر مردم از اين دسته اند» را به استضعاف مى كشانند وحقّ استقلال، حقّ برخوردارى از كرامت انسانى، حقّ آزادى وحقّ برخوردارى از زندگى با آسايش را از مردم سلب مى كنند، راه پيشرفت را بر مردم مى بندند، عقب ماندگى را بر مردم تحميل مى كنند وتباهى وفساد را فراگير مى سازند. در واقع ايشان همان حاكمانى هستند كه اگر وارد منطقه آبادى شوند آن را به فساد وتباهى مى كشند وعزيزان آنجا را خوار مى كنند، [1] وهمانهايى هستند كه اگر زمام امور را دردست گيرند تلاش مى كنند تا هرچه بيشتر در زمين فساد كنند وكشتزارها ونسلها را به نابودى كشانند وپيوندهاى خويشاوندى را بگسلند. [2] ايشان به جنگ افروزى مى پردازند وبدين وسيله كشتزارها ونسلها را از ميان مى برند وهم ايشانند كه به فتنه ها دامن مى زنند وداعيان به سوى خدا را به قتل مى رسانند.