9- هميارى ومهربانى.

10- جايگاهى براى علم آموزى وتربيت.

11- آموزه هاى والا.

در آنچه خواهد آمد به تفصيل درباره اين احكام سخن خواهيم راند:

1- استحكام ومصونيت‌

خداوند متعال مى فرمايد:

وَ اذْكُرُوا إِذْ جَعَلَكُمْ خُلَفَاءَ مِنْ بَعْدِ عَادٍ وَ بَوَّأَكُمْ فِى الْأَرْضِ تَتَّخِذُونَ مِنْ سُهُولِهَا قُصُوراً وَ تَنْحِتُونَ الْجِبَالَ بُيُوتاً فَاذْكُرُوا آلَاءَ اللَّهِ وَ لَا تَعْثَوْا فِى الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ «اعراف/ 74»

«به خاطر آوريد كه شما را جانشين قوم «عاد» قرار داد ودر زمين مستقر ساخت، كه در دشتهايش، قصرها براى خود بنا مى كنيد ودر كوه ها، براى خود خانه ها مى تراشيد بنابراين، نعمتهاى خدا را متذكر شويد ودر زمين به فساد نكوشيد.»

رهيافت وحى:

همانگونه كه پيش از اين در سخن از احكام حفظ وپاس دارى گفته شد، محافظت از جان شرعاً وعقلًا امرى واجب است، از اين رو اهتمام به استحكام واصول ايمنى بنا، در امر ساخت وساز نيز ضرورى است. البته اين ضرورت در موارد گوناگون ومتناسب با خطرات احتمالى با شدت وضعف همراه است «يعنى گاهى واجب وگاهى امرى مستحب شمرده مى شود». از اين رو در شرايطى كه احتمال وقوع خطر، بالا وخطر مرگ را در پى داشته باشد، پايبندى به اصول ايمنى واستحكام بنا واجب وسهل انگارى در آنها حرام است. مثلًا اگر كسى در يك منطقه زلزله خيز خانه اى سست بنياد بسازد، به گونه اى كه از ديدگاه عرف، خود را در معرض خطر مرگ قرار داده باشد، اين كار وى حرام است. اما در صورتى كه احتمال وقوع خطر كم يا ضعيف باشد، مجهز شدن به وسايل ايمنى در برابر آن امرى مستحب وحفظ نكردن خود از آن خطر، امرى مكروه شمرده مى شود.