«ورع و پروا از محارم خداوند.»

گفتم: چه چيز ايمان را از دل او بيرون مى‌كند؟ فرمود:

«طمع. [1]»

7- امام باقرعليه السلام فرمود:

«أتى رجل رسول اللَّه‌صلى الله عليه وآله فقال: علّمني يا رسول اللَّه شيئاً، فقال: عليك باليأس ممّا في أيدي الناس فإنّه الغنى الحاضر. قال: زدني يا رسول اللَّه، قال: إيّاك والطمع فإنّه الفقر الحاضرآية الله العظمى السيد محمد تقي المدرسي(دام ظله)، احكام عبادات - قم، چاپ: دوم، 1381.

ع‌لا'+ [2].

«مردى خدمت پيامبر خدا آمد و گفت: به من چيزى بياموز. حضرت فرمود: از آنچه در دست مردم است نااميد باش (دل‌مبند) و همين، بى‌نيازى و ثروت حاضر براى تو است. گفت: باز هم بياموز. فرمود: از طمع بپرهيز زيرا طمع فقر حاضر براى‌تواست.»

8- امام رضاعليه السلام از پدرانش، از حضرت على‌عليه السلام روايت مى‌كند كه:

«جاء خالد إلى رسول اللَّه‌صلى الله عليه وآله فقال: يا رسول اللَّه، أوصني وأقلّه لعلّي احفظ، فقال: اوصيك بخمس: باليأس ممّا في أيدي الناس فإنّه الغنى الحاضر، وإيّاك والطمع فإنّه الفقر الحاضر، وصلِّ صلاة مودّع، وإيّاك وما تعتذر منه، واحبّ لأخيك ما تحب لنفسك‌

» [3].

«خالد نزد پيامبر خداصلى الله عليه وآله آمد و گفت: اى رسول خدا! به من سفارشى كن كه خلاصه باشد شايد آن را حفظ كنم. پيامبرصلى الله عليه وآله‌فرمود: تو را به پنج چيز سفارش مى‌كنم: دل نبستن به آنچه در دست مردم است كه اين ثروت حاضر است، و پرهيز از طمع چون طمع فقرحاضر است، و نماز بخوان مانند كسى كه در حال وداع (از دنيا) است، و بپرهيز از كارى كه بايد از آن عذرخواهى كنى، و براى‌برادر خود دوست بدار آنچه را براى خود دوست مى‌دارى.»

زشتىِ بدزبانى، سفاهت و ستم‌

سعادت و خوشبختى از آن كسى است كه اخلاق خود را نيكو گرداند، و ارزش و اندازه خود را بداند، و به مردم انصاف روا دارد، حقوق آنان را بشناسد و به مردم أدا كند. تنها در چنين حالتى است كه انسان از آرامش نفسانى، روابط مستحكم و متين، نام نيك وحيثيّت و اعتبار، بهره‌مند مى‌شود، امّا انسان بد اخلاق هميشه از گناهى توبه نكرده كه مرتكب گناه ديگر مى‌شود و هميشه او رابدزبان، بدكردار، احمق و ستمگر نسبت به حقوق مردم مى‌يابى:

1- امام باقرعليه السلام فرمود: