فصل سوّم- انفاق و صدقات‌

انفاق و صدقات در قرآن كريم‌

انفاق در راه خدا، نتيجه مستقيم ايمان به خدا و نشانه يقين ژرف به اوست و يقين به اينكه تنها او بخشنده زندگى، ثروت، مالكيّت و هدايت است.

از ويژه‌گيهاى يك شخصيّت مسلمان، بخشندگى و دهندگى اوست و اين بذل و بخشش براى كسب شهرت و ريا و به منظور نشان‌دادن به مردم نيست بلكه در راه خدا و براساس روشى است كه خداوند براى او ترسيم نموده است.

قرآن مجيد در بسيارى از سوره‌هاى خود، از انفاق و صدقه دادن سخن گفته است كه خود از اهمّيت موضوع و نقش اساسى آن دربرپا داشتن زندگى اجتماعى انسان، حكايت مى‌كند. در آيات كريمه 261 تا 274 سوره بقره به جوانب گوناگون مخصوصاً ابعاد روانى‌انفاق پرداخته شده‌وبه عنوان جلوه‌اى از جلوه‌هاى ايمان به خدا و روز قيامت بيان شده است. اين آيات را باهم مرور ومورد تدبّر قرار مى‌دهيم:

1- اخلاص در انفاق:

خدايى كه به ما زندگى و نعمتهاى آن را بخشيده است، به ما دستور مى‌دهد كه بخشى از آنچه را به ما داده است، به پيشگاه اوتقديم كنيم تا چند برابر به ما عوض دهد. آنچه را ما براى خدا مى‌دهيم، از بين نمى‌رود بلكه بسان دانه‌اى است كه آن را در دل زمين‌مى‌كاريم. دانه با كاشته شدن از بين نمى‌رود بلكه آن دانه‌اى كه آن را مى‌خوريم، از بين مى‌رود و نابود مى‌شود امّا آن دانه‌اى كه آن را دردل زمين دفن كرده‌ايم، رشد مى‌كند و رشد مى‌كند تا اينكه تبديل به صدها دانه ديگر مى‌شود. اين كار خدا و سنّت اوست كه مقداراندكى از مالى را كه در راه او انفاق كرده‌اى و به بندگان او صدقه داده‌اى، از تو مى‌گيرد و چند برابر به تو باز مى‌گرداند.

خداوند مى‌فرمايد: مَثَلُ الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِي كُلِّ سُنبُلَةٍ مِّاْئَةُحَبَّةٍ وَاللَّهُ يُضَاعِفُ لِمَن يَشَاءُ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيم‌ [1].