«از اموال‌آنها صدقه‌اى (به‌عنوان‌زكات) بگير، تا به‌وسيله آن، آنها را پاك سازى وپرورش دهى ...»

در آيه ديگر از انفاق به صدقه تعبير شده است:

يَمْحَقُ اللَّهُ الرِّبَا وَيُرْبِي الصَّدَقَاتِ‌ [1].

«خداوند ربا را نابود مى‌سازد و صدقات را فزونى مى‌بخشد.»

زيرا هر كس كه اموال خود را در راه خدا انفاق كند، دين خدا را تصديق نموده، و به آياتى كه در مورد ثواب انفاق كنندگان بر رسول‌خدا نازل شده، ايمان آورده است.

از انفاق در راه خدا با واژه جهاد نيز تعبير شده است.

خداوند مى‌فرمايد:

وَجَاهِدُوا بِأَمْوَالِكُمْ وَأَنْفُسِكُمْ فِى سَبِيلِ اللَّهِ‌ [2].

«در راه خدا با اموال و جانهاى خود جهاد كنيد.»

زيرا بخشش خالصانه براى خدا انعكاسى از مجاهدت نفس ومبارزه با شهوات و دلبستگى به‌زمين و شهوات زودگذر آن مى‌باشد.

در حاليكه دين واقعى، رهايى از هواهاى نفسانى و پر كشيدن به سوى هدايت الهى است. و اگر اين رهايى صورت نگيرد انسان به‌دنيا و شهوات و خواهشهاى آن دلبند مى‌گردد و در زندان خويشتن خويش و حرص و آز نفس، اسير مى‌شود. در حاليكه انفاق كننده درراه خدا از حصار آن رهايى مى‌يابد و از رستگاران مى‌گردد، خداوند متعال مى‌فرمايد:

وَمَن يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَاولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ‌ [3].

«هر كس از حرص و آز دنيا خود را باز دارد آنان به حقيقت رستگاران‌اند.»

بدين سان صدقه و انفاق راستين بر دو نوع است: صدقه پنهان كه مؤمن با خود نمايى ستيز مى‌كند، و صدقه آشكار كه با خِسّت‌وبُخْل نكوهش كنندگان كه با انفاق در راه خدا مخالف هستند، مبارزه مى‌كند؛ با آنان كه بُخل مى‌ورزند و ديگران را به بخل‌وامى‌دارند.

خداوند مى‌فرمايد:

الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُم بِاللَّيلِ وَالنَّهَارِ سِرّاً وَعَلَانِيَةً [4].

«كسانى كه اموال خود را انفاق كنند در شب و روز، نهان و آشكارا.»