هر كسى كه بزرگتر باشد، قضا نمايد.

3- اگر بعداز فوت يكى از والدين، پسر بزرگتر نيز قبل‌از آنكه قضاى ميّت را بجا آورد، بميرد بنابر احتياط بر آن كه از ميان برادران‌از همه بزرگتر است، واجب است كه از طرف ميّت قضا نمايد.

4- اگر پسر بزرگتر در حين فوت پدر، كودك نابالغ يا ديوانه باشد، وجوب قضا از او ساقط نمى‌شود بلكه بعداز بلوغ و هوشيارى‌بايد بجا آورد و اگر قبل‌از بلوغ وهوشيارى بميرد، بر بزرگتر بعداز او واجب است كه قضا نمايد.

5- اگر معلوم نباشد كه كدام يك از دو پسر، بزرگتر است يا اينكه سنّ هر دو يكى باشد، احتياط اقتضا مى‌كند كه بر هر دو به طوركفائى واجب باشد بگونه‌اى كه اگر يكى از آنها بجا آورد، از ديگرى ساقط مى‌شود و اگر هر دو ترك نمايند، هر دو گناه كرده‌اند.

6- اگر خود ميّت وصيّت كرده باشد كه شخص ديگرى را براى قضاى نماز وروزه خود اجير نمايند، از فرزند بزرگتر ساقط مى‌شوددر صورتيكه اجير به طور صحيح قضاها را انجام دهد، وهمچنين از فرزند بزرگتر ساقط مى‌شود در صورتيكه شخصى ديگر داوطلبانه‌از طرف ميّت قضانمايد.

7- بر پسر لازم نيست كه شخصاً از طرف ميّت قضا كند بلكه مى‌تواند كسى ديگرى را از طرف ميّت اجير بگيرد و دراين صورت‌اجير قضا را از طرف ميّت نيّت مى‌كند نه از طرف پسر.

8- اگر پسر شك كند كه‌آيا ميّت قضا داشته‌است يانه، براو چيزى واجب نيست.

9- اگر پسر، قضاى نماز و روزه از خود هم داشته باشد، مانع از اين نيست كه قضاى نماز وروزه پدر و مادر هم بر او واجب شود ودراين صورت هر كدام را كه اوّل بجا آورد اشكال ندارد.

چهارم- نماز استيجارى‌

1- بعداز مرگ انسان جايز است براى نماز و عبادتهاى ديگر او كه در زندگى بجا نياورده، ديگرى را اجير كنند يعنى به او مزددهند كه آنها را بجا آورد و اگر كسى بدون مزد و داوطلبانه هم آنها را انجام دهد صحيح است.

2- براى انجام عبادات مستحبّى مانند عمره مفرده مستحب و زيارت قبر پيامبرصلى الله عليه وآله و مانند آن نيز مى‌توان كسى را از طرف‌زندگان و مردگان اجير كرد. چنانكه جايز است انسان داوطلبانه مستحبّات را انجام دهد و ثواب آن را براى زندگان و مردگان هديه‌كند.

3- نيابت گرفتن در واجبات از طرف زندگان جايز نيست مگر در حجّ نسبت به كسى كه‌