نماز خوف:

1- در هنگام جنگ، مستحب است كه نماز خوف به جماعت خوانده شود يعنى مسلمانان‌به دو گروه تقسيم شوند، گروهى نماز را برپا دارند و گروهى ديگر با دشمن مقابله كنند. كيفيّت آن به يكى از دو صورت است:

صورت اوّل- امام جماعت با يكى از دو گروه نماز را كامل بجا آورد در حاليكه گروه دوّم‌به وظيفه جنگى خود ادامه مى‌دهد، سپس امام نماز ديگرى به طور كامل با گروه دوّم بخواند وگروه اوّل كه نماز خوانده است به‌موقعيّت نظامى و جنگى خود برگردند.

صورت دوّم- امام با هر دو گروه يك نماز بخواند به اين ترتيب كه امام بايستد وگروه اوّل‌به او اقتدا كنند و بعداز ركعت اوّل در هنگام نشستن بعداز سجده دوّم، امام منتظر بماند و اين گروه بسرعت بلند شوند و ركعت دوّم رابه طور فرادى بخوانند و در حاليكه آنها در سجده هستند، گروه دوّم كه هنوز نماز نخوانده‌اند، پشت‌سر نمازگزاران بايستند و به‌محض تمام شدن نماز گروه اوّل ورفتن آنها به موقعيتهاى نظامى، گروه دوّم به جاى آنها مستقر شوند و در حاليكه امام براى ركعت دوّم‌بلند شده است گروه دوّم به امام اقتدا مى‌كنند كه ركعت دوّم امام، ركعت اوّل مأمومين خواهد بود و موقعى كه امام براى تشهّدنشست، آنها فوراً بلند شده و ركعت دوّم را بجا مى‌آورند و نماز خود را با امام كه در حال نشسته منتظر آنهاست به پايان مى‌رسانند.

پس در نتيجه امام دو ركعت نماز بجا آورده امّا هر يك ركعت را با يك گروه و هر گروه هم يك ركعت نماز خود را با امام وركعت ديگر را فرادى خوانده است.

همچنين امام مى‌تواند در حاليكه براى ركعت دوّم ايستاده، قرائت خود را طول بدهد تا گروه اوّل نماز را تكميل كنند و گروه دوّم‌بيايند و به امام اقتدا كنند.

2- در نماز مغرب، امام مخيّر است كه يك ركعت را با گروه اوّل و دو ركعت بعدى را با گروه دوّم بخواند و يا برعكس، روايت‌حالت اوّل را بيان كرده است.

3- بر جنگجويان است كه در حال نماز هم مسلّح باشند و نماز، آنها را از جنگ واهتمام‌به سلاح و مهمّات و آمادگى و هوشيارى باز ندارد. تنها در حالت ضرورت اجازه دارند سلاح را بر زمين گذارند مثل اينكه باران مانع‌از حمل سلاح در حال نماز باشد يا اينكه شخص، بيمار باشد ونتواند با آهن سنگين، بلند شود و بنشيند و به ركوع و سجده برود.

نماز مطارده:

1- منظور از مطارده، شدّت خوف است يعنى حالتى كه جنگ با دشمن شدّت مى‌يابدو به اصطلاح به حالت تن به تن مى‌رسد يا در درگيرى مستقيم با دزدان يا حيوانات درنده يا هر