بعداز نماز قضا كند.

17- اگر بعداز سلام دادن، در يكى از شرايط و اجزاى نماز احتياط، شك نمايد نبايدبه شكّش اعتنا كند.

سجده سهو

در اثر اسباب و امور ذيل، دو سجده سهو بعداز نماز واجب مى‌شود:

1- سخن گفتن سهوى در نماز.

2- سلام دادن سهوى در جايى كه محل آن نيست مثل سلام دادن در ركعت اوّل.

3- فراموش كردن يك سجده بنابر احوط.

4- فراموش كردن تشهّد.

5- شك بين چهار و پنج بعداز كامل كردن هر دو سجده- چنانكه قبلًا گفته شد-.

6- ايستادن در جايى كه بايد بنشيند و بالعكس بنابر احتياط استحبابى.

7- هر كم و زياد سهوى بنابر احتياط استحبابى.

جزئيات مسأله به شرح ذيل است:

1- اگر نمازگزار در حين نماز از روى سهو، غير از قرآن و ذكر و دعا، سخن ديگرى بگويد، سجده سهو بر او واجب مى‌شود. سخن‌گفتن با كلامى مركّب از دو حرف يا بيشتر هر چند بى‌معنى يا يك حرف معنى‌دار، تحقّق پيدا مى‌كند.

2- اگر نمازگزار از روى عمد و به خيال اينكه نماز را تمام كرده، سخنى بگويد، سجده سهو بر او واجب مى‌شود.

3- اگر قرآن يا ذكر و دعا را اشتباه بخواند و دوباره به طور صحيح اعاده نمايد، سجده سهو ندارد.

4- اگر در نماز از روى سهو، كلام طولانى بگويد، همه آنها يك سبب براى دو سجده سهو براى يكبار محسوب مى‌شود و اگر ازروى سهو سخن بگويد و متوجّه شود كه در نماز است سپس دوباره از روى سهو سخن بگويد، باز هم براى يكبار دو سجده سهو كفايت‌مى‌كند هر چند كه احوط تكرار سجده است.

5- اگر تسبيحات اربعه را از روى سهو بيش از سه بار تكرار كند، سجده سهو ندارد.

6- سلام دادن سهوى كه موجب سجده سهو مى‌شود سلام دادن با يكى از دو عبارت ذيل است:

«السّلام علينا و على عباد اللَّه الصّالحين»، يا «السّلام عليكم ورحمة اللَّه وبركاته‌» امّا ذكر بعضى ازقسمتهاى دو عبارت مذكور يا عبارت‌ «السّلام عليك ايّها النبي ورحمة اللَّه وبركاته‌» از