6- شك بين سه و شش يا بين سه و بيشتر از شش ركعت بنابر قول مشهور، امّا احوط اين است كه بنا را بر سه بگذارد و با يك‌ركعت ديگر نماز را تمام و سپس اعاده كند.

7- شك بين چهار و شش يا بين چهار و بيشتر از شش ركعت بنابر مشهور، ولى احوط اين است كه بنا را بر چهار گذاشته و نماز راتمام كند و دو سجده سهو بجا آورد و سپس نماز را اعاده نمايد.

8- شك در شماره ركعتها به طور كلّى مانند اينكه نداند چند ركعت نماز خوانده است.

يادآورى:

هنگامى كه يكى از شكهاى ياد شده بالا كه موجب باطل شدن نماز مى‌شود، پيش آيد، جايز نيست كه فوراً نماز را باطل كند و بهم‌بزند بلكه واجب است فكر كند تا يقين يا ظنّ غالب به يكى از دو طرف شك، حاصل شود و به يقين يا ظنّ غالب خود عمل كند. امّااگر يقين و ظنّ غالب بدست نيامد و شك پا برجا ماند واستمرار يافت، دراين صورت مى‌تواند نماز را بهم بزند، ولى در عين حال‌احوط اين است كه آن قدر انتظار بكشد تا اينكه صورت نماز بكلّى از بين برود يا اينكه از تحصيل علم يا ظن غالب، كاملًا نااميد شود.

دوّم- شكهايى كه نبايد به آنها اعتنا كرد

شكهايى كه در نماز نبايد به آنها اعتنا شود عبارتنداز:

1- شك در چيزى كه محل بجاآوردن آن گذشته است مانند اينكه در حال ركوع شك كند كه آيا سوره حمد را خوانده است؟

2- شك بعداز سلام نماز.

3- شك بعداز گذشتن وقت نماز.

4- شك كثيرالشك يعنى كسى كه زياد شك مى‌كند.

5- شك امام جماعت در شماره ركعتهاى نماز در صورتى كه مأموم شماره آنها را بداند وهمچنين شك مأموم در صورتى كه امام‌جماعت شماره ركعتهاى نماز را بداند.

6- شك در نمازهاى مستحبّى.

مشروح اين موارد، ذيلًا بيان مى‌شود:

اوّل- شك در چيزى كه محل آن گذشته است‌

اگر در بين نماز شك كند كه يكى از كارهاى واجب نماز را بجا آورده يا نه، چنانچه مشغول‌