وجود دارد كه بيان مى‌شود:

1- براى نمازگزار جايز نيست كه در بين نماز به ديگران سلام كند چه با عبارات معمولى ورايج باشد و يا با عبارت قرآنى كه ازقرائت آن، سلام كردن را قصد كند مانند آيه‌ (ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ).

2- بر نمازگزار واجب است كه جواب سلام را بدهد و اگر از باب گناه اين واجب را ترك كند، نمازش باطل نمى‌شود. جواب سلام- در نماز و غير نماز- واجب فورى است ولى اگر جواب را از باب گناه يا فراموشى به تأخير اندازد تا آنجا كه ديگر جواب صدق نكند، چنانچه در غير حالت نماز باشد، جواب گفتن واجب نيست امّا در حالت نماز، اصلًا جايز نيست.

3- در حال نماز، جواب سلام بايد با عبارتى همانند خود سلام باشد پس اگر با عبارت «السّلام عليكم» به نمازگزارسلام شده است، با همين عبارت بايد جواب بگويد امّا اگر سلام كردن با عبارت اشتباه از نظر زبان عربى ادا شده باشد، جواب آن بايدبا عبارت صحيح داده شود.

4- اگر سلام دهنده طفل مميّز باشد، يا زن نامحرم به مرد نمازگزار و يا مرد نامحرم به زن نمازگزار سلام دهد، جواب دادن آن‌واجب مى‌باشد.

5- اگر كسى به گروهى سلام دهد كه نمازگزار يكى از آنهاست، چنانچه كسى ديگر جواب دهد، بر نمازگزار جواب دادن واجب‌نيست و حتّى برخى از فقها گفته‌اند دراين صورت اصلًا جواب دادن نمازگزار جايز نيست ولى اين سخن مشكل است.

6- اگر يك نفر، سلام دادن به نمازگزار را تكرار كند، يك جواب براى همه آنها كفايت مى‌كند مگر اينكه تكرار سلام بعدازجواب سلام اوّل، صورت گرفته باشد كه دراين فرض، جواب سلام دوّم نيز واجب است در صورتيكه سلام دوّم تأكيد سلام اوّل نباشدو سلام جديد با منظور مشخّص و معيّن محسوب شود.

7- اگر شخصى به گروهى سلام دهد كه نمازگزار يكى از آنهاست ولى نمازگزار شك كند در اينكه آيا سلام دهنده او را هم قصدكرده است يا نه، نبايد به او جواب دهد ولى اشكال ندارد آيه‌اى را بخواند كه واژه سلام و تحيّت دارد مانند: (سَلامٌ‌عَلَيْكُم بِمَا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ [1] يا (يَقُولُونَ سَلَامٌ عَلَيْكُمُ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ بِمَا كُنتُم تَعْمَلُونَ). [2]

8- اگر با غير عبارات معهود و معمولى سلام، با عبارتى مانند «صبح به خير» به نمازگزار سلام داده شود، احوط اين‌است كه با عبارت دعا جواب دهد مثل اينكه بگويد: «اللَّهُمَّ اغْفِرْ