3- استقرار داشتن وآرام بودن (طمأنينه) بدن در هنگام سجده. بنابر احوط اين آرامش بايدبه مقدار ذكر واجب ادامه يابد بلكه به مقدار ذكر مستحب نيز اگر آن را به عنوان جزء مستحب نماز بخواند.

اگر قبل از گذاشتن پيشانى برزمين وآرام شدن بدن، ذكر را عمداً بگويد، ذكر باطل است وبايد بعد از آرام شدن بدن، ذكر را اعاده‌كند ونمازش صحيح است ان شاء اللَّه، وهمچنين است در حالت سهو اگر قبل از سربرداشتن ازسجده متوجه شود، اما اگر بعد ازسربرداشتن از سجده متوجه شود، چيزى براو نيست.

اگر ذكر را دراثناى سربلند كردن يابعد ازآن بگويد، برخى از فقها گفته‌اند: نماز باطل است ولى حكم به باطل بودن مشكل است‌واحوط اين است كه به جهت عمل به رأى مشهور، نماز را بعد از اتمام، اعاده كند.

4- سربرداشتن از سجده و نشستن وآرام شدن بدن قبل از خم شدن براى سجده دوم.

5- بنابر احوط مساجد سبعه يااعضاى هفتگانه بايد در محلهاى خود استقرار پيدا كند وتا ذكر را تمام نكرده، اين اعضا را از زمين‌بلند نكند. پس اگر در اثناى ذكر يكى از اين اعضا را عمداً يا سهواً بلند كرد، بنابر احتياط، اعاده ذكر، واجب ونماز- ان شاء اللَّه- صحيح است. اما در غير حال ذكر، برداشتن يا گذاشتن اين اعضا- به استثناى پيشانى- از روى عمد يا سهو اشكال ندارد اما پيشانى رابنابر احوط در طول مدت سجده نبايد از زمين بردارد.

6- لازم است كه جاى سجده يكسان و هموار باشد، پس نبايد محل پيشانى از محل زانوى نماز گزار بيش از چهار انگشت بسته (در حدود 8 سانتى‌متر)، بالاتر ياپايين‌تر باشد، وبنابر احوط اين حالت بين ساير اعضاى سجده مخصوصاً بين آنهاودوزانو نيز مراعات شود.

اما شيب داشتن موضع سجده در صورتيكه خيلى زياد نباشد به گونه‌اى كه نماز گزار را از حالت سجود خارج كند اشكال ندارد، اگرچه بنابر احتياط بايد مقدار ياد شده در اين جا هم مراعات شود.

7- واجب است ذكر به دنبال هم وبازبان عربى صحيح، گفته شود، وحروف آن در حد امكان از مخرج‌هاى طبيعى تلفظ شود، وازنظر اعراب آخر كلمات هم به طور صحيح ادا گردد.

8- پيشانى را بايد برچيزى بگذارد كه سجده برآن صحيح باشد وپاك هم باشد. (جزئيات اين مطلب در مسئله‌هاى بعدى‌بيان مى‌شود.)

احكام سجده:

1- بنابر احتياط واجب، سجده بايد به شكل معروف معمول بين مسلمانان انجام شود.