شرط سوم- كمتر از سه روز نباشد

شرط سوم اين است كه مدّت ديدن خون از سه روز كمتر نباشد.

فروع مسأله:

الف- كمترين مدّت حيض سه روز است و آنچه كمتر از آن باشد حيض نيست. پس اگر زن‌خونى را با مشخّصات حيض ولى براى يك يا دو روز ببيند، نبايد آن را حيض قرار دهد. [1]

ب- معيار در استمرار قاعدگى براى مدّت سه روز، اين است كه در عرف گفته شود كه‌خون قطع نشده است، و لذا توقّف آن براى مدّت اندك، قطع قاعدگى به شمار نمى‌رود.

ج- اگر زن در ظهر روز اوّل خون ببيند و تا ظهر روز چهارم ادامه يابد، مدّت سه روزكامل شده است.

د- گاهى ممكن است كمترين مدّت قاعدگى، در شرايطى ويژه، يك يا دو روز هم باشد، مانند برخى حالات باردارى، چنانكه در روايت اسحاق بن عمّار از امام صادق‌عليه السلام آمده است‌كه: اگر زن باردار يك يا دو روز خون ببيند، در صورتى كه اوصاف خون حيض را داشته‌باشد، نماز را ترك كند. [2] و عليرغم اينكه به اين روايت عمل نشده، ولى مفاد آن موافق حقايق‌پزشكى است، و نيز از بعضى زنها هم نقل مى‌شود كه در دوران باردارى، خون قاعدگى را به مدّت كمتر از سه‌روز و به طور منظّم مى‌بينند، پس در چنين مواردى، اگر يقين حاصل شود كه خونِ ديده شده، خون قاعدگى است، نبايد احتياط ترك شود.

شرط چهارم- از ده روز بيشتر نشود

شرط چهارم اين است كه مدّت ديدن خون از ده روز تجاوز نكند.

فروع مسأله بشرح ذيل است:

الف- آنچه را زن در مدّت بيشتر از ده روز مى‌بيند، در ايّام بعداز دهم، حيض محسوب‌نمى‌شود هر چند مشخّصات حيض را هم داشته باشد.

ب- اگر صاحب عادت عدديه، بيش از ده روز خون ببيند (مثل اينكه عادت او پنج‌روز باشد امّا استثناءً پانزده روز خون ببيند) آن مقدار اضافه بر عادت (يعنى- دراين مثال- ده روز)