قضاوت نكنيم. اگر يك لحظه كوتاهى كنيم و روايتى را كه مى‌دانيم ضعيف نيست، به خاطر آنكه قبلًا نظرى بر خلاف آن داشته‌ايم و مى‌خواهيم حرف قبلى‌مان خدشه‌دار نشود، ضعيف بشماريم، كار بسيار خطرناكى است.

داستان رسولان حضرت عيسى عليه السلام در انطاكيه‌

«وَ اضْرِبْ لَهُم مَثَلًا أَصْحَابَ الْقَرْيَةِ إِذْ جَاءَهَا الْمُرْسَلُونَ. إِذْ أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمُ اثْنَيْنِ فَكَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ فَقَالُوا إِنَّا إِلَيْكُم مُرْسَلُونَ.».

و براى آن‌ها اصحاب قريه (انطاكيه) را مثال بزن؛ هنگامى كه فرستادگان خدا به سوى آنان آمدند؛ هنگامى كه دو نفر از رسولان را به سوى آن‌ها فرستاديم؛ امّا رسولان (ما) را تكذيب كردند؛ پس براى تقويت آن دو، شخص سوّمى فرستاديم؛ آنها همگى گفتند: «ما فرستادگان (خدا) به سوى شما هستيم.».

رسولان سه‌گانه‌اى كه اين آيه در باره‌ى‌ايشان صحبت مى‌كند، احتمال دارد پيامبر نبوده، تنها نماينده‌ى پيامبر بودند. مى‌گويند: آن‌ها «يوحنّا»، «بولس» و «شمعون» بوده‌اند. در تفاسيرى كه اين ماجرا را به عنوان يك حكايت تاريخى نقل مى‌كند، اسمى از اين سه نفر برده نشده است. براى ما هم نقل اسامى مشكل است. اين اسم‌ها را غالباً كعب و امثال او از كتاب‌هاى تورات و انجيل در بين مسلمانان شايع كردند. يوحنّا «يحيى» است؛ بولس هم ظاهراً يكى از بزرگان نصارى است و شمعون هم وصىّ حضرت عيسى عليه السلام بود.

در باره‌ى ماجراى آن‌ها آنچه را كه گفته‌اند، نمى‌توانيم باور كنيم؛ امّا اصل قصّه، راست است. ابوحمزه‌ى ثمالى از يكى از دو امام بزرگوار: امام باقر يا امام صادق عليهما السلام اصل قصّه را نقل مى‌كند و ما در اين جا داستان را به همراه بعضى از آنچه مفسّرين گفته‌اند، بيان مى‌كنيم:

«يوحنّا» و «بولس» از «ناصره» كه در كنعان يعنى فلسطين كنونى بود، حركت كرده، به «انطاكيه» آمدند. «انطاكيه» از شهرهايى است كه تا زمان حاضر