همچون زُراره، محمّدبن مسلم، ذريح و ابوبصير، مورد خطاب بودند كه اگر شما حالت گريز از هدايتِ رسول و امام را از خودتان دور نكنيد، به مقامى كه بايد برسيد، نخواهيد رسيد.

مشكل خطير طلبه‌ها

ما طلبه‌ها بيشتر از تمام مردم، با مشكل اطاعت‌پذيرى از رسول و امام مواجه هستيم. طلبه‌اى مى‌آيد: سى، چهل سال درس مى‌خواند، كتاب مى‌نويسد، مردم دورش را مى‌گيرند، احساس غرور علمى به او دست مى‌هد. بعدْ وقتى با يك روايت برخورد مى‌كند، دلش مى‌خواهد در اين روايت كمى دست‌كارى كند، آن را كم و زياد كند! اين، امتحان بزرگ او است.

احساس حضور در محضر امام ششم عليه السلام‌

حدود سى سال پيش در كربلا در خدمت آقايى بوديم و با هم مباحثه مى‌كرديم. خدا انشاءاللَّه همه‌ى ما را توفيق دهد كه به زيارت امام حسين- صلوات اللَّه و سلامه عليه- و عتبات عاليات و ديدار با علماى حوزه‌ى عراق برويم. به هر تقدير در آن روزها كه مقارن با ماه مبارك رمضان بود، پنج، شش ساعت مى‌نشستيم و با فرد بزرگوار مزبور بحث استدلالى مى‌كرديم. ايشان گاهى در ميان بحث، مات و مبهوت مى‌شد و انگار ديگر در باغ نبود! يك بار به خاطر دارم چند بار او را صدا كردم تا به خودش آمد و گويى دو مرتبه بيدار شود. پرسيدم:

«كجايى؟ چه شد؟» گفت:

«داشتم فكر مى‌كردم فردا، روز قيامت در مقابل حضرت جعفربن محمّد صادق عليه السلام مى‌توانم اين حرفى را كه الآن زدم، بزنم يا اين فتوا را بدهم؟»

عمل محتاطانه‌ى راويان و مؤلّفان سلَف‌

بزرگان ما دست شان آنقدر مى‌لرزيد تا چيزى بنويسند؛ يا مطلبى گويند.