-/ اين شخص همان امامى است كه خداوند علم همه چيز را در او شمارش كرده است. [1]

و دقيقاً مصداق آيه روشن شد و از حالت ابهام و اجمال خارج گرديد.

روايات ديگرى هم در اين باب مى‌توان يافت كه در معنايى كه عرض شد، صراحت دارد. اين از خصوصيّات تفاسير شيعه است كه/ ب‌بسيارى از آيات را به بحث امامت پيوند مى‌دهد./

بزرگترين امتحان بشر

در درس‌هاى گذشته آمد كه بزرگترين امتحان بشر-/ كه هميشه هم در اين خصوص مشكل اساسى داشته است-/ اين است كه بر او تكليف شده/ ب:/ پيرو و مطيع يك بشر ديگر بشود! در همين سوره‌ى (يس) در آيه‌هاى بعد مى‌خوانيم:

«قالُوا مَا انْتُمْ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنا»

گفتند: شما جز بشرى همانند ما نيستيد.

اگر انسان نتوانست از سدّ (/ ب‌عدم تمايل به پيروى از همنوع/) عبور كند، مشكلات ديگر را هم نمى‌تواند حل كند./ ب‌خدا به عمد، انسان را با «انسان» امتحان كرده است و نه با فرشته!/ مردم/ ب‌در طول زمانها و در همه‌ى جاها/، اشكال مشترك شان اين بود كه:

«اين پيغمبر مثل خودِ ما احتياج به غذا دارد. احتياج به كسب و كار دارد.

به بازار مى‌رود و براى خودش جنس، پول و غذا تهيّه مى‌كند؟ اين چه پيغمبرى است؟» [2] دقيقاً خدا همين را مى‌خواسته است. معمولًا نشانه و/ ب‌كُدِ امتحان‌هاى الهى اين است كه متعلّق به چيزى است كه خلاف ميل آدمى يا