«حواست جمع باشد! مباد بدون مطالعه و بررسى، خودت را با جامعه هماهنگ كنى. به ياد داشته باش كه هميشه اقليّتْ جلودار هستند و اقلّيت هستند كه مؤمن و اهل بهشت مى‌باشند.»

/ ب «نقد اكثريّت»/ در بسيارى از آيات قرآن تكرار شده است؛ از قبيل:

«أَكْثَرَ النّاس لايَعْلَمُون»، «أَكْثَرَ النَّاس لايَشْكُرُون»، «أَكْثَرَهُمْ لايَعْقِلُون» «أَكْثَرَ النَّاس لايُؤمِنُون»، «أَكْثَرَهُمُ الكَافِرُون»، «أَكْثَرَهُم فَاسِقُون»

تكرار توصيه‌ها و هشدارها

حكمت دوم شايد اين باشد كه هدايتْ كالاى ارزانى نيست كه به راحتى در دسترس قرار گيرد؛ بلكه از اهميّت بالايى برخوردار است و ارزش آن را دارد كه انسان تلاش و كوشش كند و براى دستيابى به آن متحمّل سختى هاى فراوان گردد. همچنين انسان بايد مراقب اين كالاى گرانبها يعنى هدايت باشد تا به راحتى از دستش گرفته نشود.

هدايت چيزى نيست كه اگر شخصى در يك لحظه آن را به دست آورد، تا آخر عمر برايش باقى بماند؛ خير. هر لحظه امكان دارد انسان گمراه شده از راه بدر رود و حقيقت را از دست بدهد. قرآن براى اين‌كه به انسان هشدار دهد تا بيشتر مراقب اين كالاى ارزشمند باشد، آن را تكرار كرده و بارها به انسان گوشزد مى‌كند كه:

«خيلى‌ها گمراه شدند. مواظب خودتان باشيد تا گمراه نشويد!»

خدا سياهى لشكر نمى‌خواهد!

در گفتگوهاى روزانه بارها از «تكرار توصيه‌ها و هشدارها» استفاده مى‌شود؛ براى مثال اگر بنده قصد سفر به هنگ‌كنگ داشته باشم، دوستان مطّلع و دلسوز من هشدار مى‌دهند كه مراقب باش در آن كشور فلان بيمارى شايع است!