انجام مى‌دهد، عاجز خواهد شد؛ يا چنان به فراموشى دچار مى‌شود كه كوچك‌ترين و ريزترين نكات را به بوته‌ى نسيان مى‌سپارد.

چندى پيش به ملاقات يكى از دوستان و بزرگان رفته بودم. يكى از پسران او آمد و چيزى به پدر داد و رفت. از پسر پرسيد:

«تو كدام هستى و اسمت چيست؟ بايست و پيغام مرا برسان!»

شخص جوان ديگرى را مى‌شناسم كه بر اثر سكته‌كردن، توانايى يادگيرى‌اش را از دست داده است. نتيجه اين‌كه گرفتن قدرت‌هاى جسمى و روحى انسان براى خداوند كارى آسان است و در كمتر از لحظه‌اى و به وسيله يك سبب دنيايى مى‌تواند آن را از انسان بگيرد. آنچه در مغز انسان وجود دارد همانند ديسكت كامپيوترى است كه خداى متعال آن را در انسان جاسازى كرده است و مى‌تواند آن را هم بگيرد.

بيان اين نكته‌ها براى ازبين بردن حالت غرور انسان است. در روايت نقل شده كه يكى از صفات پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله آن بود كه در آخر مجلس و هر جا كه خالى بود مى‌نشست و به دنبال آن نبود كه در جايى مناسب شأن خود بنشيند. [1] آن حضرت در حديثى مى‌فرمايند:

كسى كه به مجلسى وارد شده و منتظر احترام از طرف اهل مجلس باشد جايگاهش در آتش است. [2]

كتاب شعور و نه شعر!

در آيه ى 69 سوره ى يس مى‌خوانيم: