درس نوزدهم آيات 61-/ 59

وَامْتَازُوا الْيَوْمَ أَيُّهَا الْمُجْرِمُونَ [59] أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَابَنِي آدَمَ أَنْ لَا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ [60] وَأَنْ اعْبُدُونِي هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِيمٌ [61]

(و به مجرمان و گنهكاران مى‌گويند:) جدا شويد امروز اى گنهكاران! آيا با شما عهد نكردم اى فرزندان آدم كه شيطان را نپرستيد، كه او براى شما دشمن آشكارى است؟! واينكه مرا بپرستيد كه راه مستقيم اين است!

خلاصه‌اى از آنچه گذشت‌

بحث در آيه‌هاى مبارك سوره‌ى ياسين از اينجا شروع شد كه رسولان به قريه يا روستايى به نام انطاكيه رفتند؛ دعوت كردند. مردم دعوت آنان را نپذيرفتند. در يك لحظه عذاب نازل شد و آن‌ها همانند چراغى كه خاموش مى‌شود يا آتشى كه به سردى مى‌گرايد، سرد و خاموش شدند. امّا خاموش شدن آن‌ها به اين معنا نبود كه تا ابد از بين رفته باشند؛ بلكه آن‌ها بعد از مدّتى- دوباره باز خواهند گشت. درست است كه:

إِنْ كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ. [29]

فقط يك صيحه‌ى آسمانى بود. ناگهان همگى خاموش شدند!