آرام بود. كشتى در وسط دريا دچار حادثه و دچار شكستگى شد و سرنشينانش غرق شدند.

اگر بهترين كشتى را هم سوار شويم؛ يا با بهترين ماشين مسافرت كنيم، نبايد بگوييم:

«خوب! الحمد للَّه‌خوب وسيله‌ى نقليّه‌اى داريم و ديگر هيچ باكى نداريم.» چه مى‌دانيم؟ ممكن است قطار سوار شويم و اتّفاقاً تصادف كند.

مگر نمى‌شود؟

حوادثى كه براى هواپيماها و قطارها و ماشين‌ها رخ مى‌دهد، اختصاص به كشورهاى عقب‌مانده ندارد. همه ى كشورها چه پيشرفته و چه عقب افتاده، همه در معرض بروز چنين سوانحى هستند.

شايد اگر هواپيماهاى كشورهاى پيشرفته نيز ساقط مى‌شود، براى آن است كه بشر، به خود مغرور نشود.

سرنوشت فضاپيماى چالينجر

حدود ده، دوازده سال قبل، آمريكايى‌ها فضاپيماى «چالينجر» را با صرف ميلياردها دلار ساختند؛ تا مأموريّت‌هاى فضايى را انجام دهد. و منظور از نام «چالينجر» چيزى است كه در برابر ديگران «عرض اندام» مى‌كند و مى‌خواهد «خود» ى نشان دهد. به هنگام پرواز هم، آن زمانْ حدود پانصد ميليون نفر از راه تلويزيون آن را تماشا مى‌كردند. امّا چند ثانيه‌اى از پرواز آن نگذشته بود كه ناگهان جلوى چشم همه منفجر شد! از روزنه‌اى خيلى ريز، گاز نشت كرد و فضاپيما آتش گرفت و منفجر شد!

آن‌ها كه اميدشان به خداست، خدا نگهدار آن‌هاست؛ امّا آن‌ها كه مَنْ مَنْ مى‌كنند و دچار منيّت و انانيّت هستند و مطمئن هستند كه به مقصد مى‌رسند، به عكس دچار حادثه مى‌شوند.