مشاهده كرده‌اند. وقتى خرما را از نخل مى‌چينند، آنچه از اين خوشه‌هاى خرما بر درخت مى‌ماند، چوب دراز و قوسى‌شكل است كه به آن «عُرجون» مى‌گويند. بعد از مدّتى كه اين چوب خشك مى‌شود، وقتى انسان از پايين درخت- فاصله‌ى حدود بيست مترى زمين- به آن نگاه مى‌كند، قوسى شكل و زرد رنگ است؛ مثل همان هلال ماه كه در آسمان است و به مُحاق‌ [1] نزديك مى‌شود.

در روايات، «عرجون قديم» را عرجون شش‌ماهه تفسير كرده‌اند. پس از گذشت شش ماه، عرجونْ تر و تازگى و طراوت خود را از دست مى‌دهد و چوب خشك و كوچكى مى‌شود كه زرد رنگ و قوسى شكل است و در اين هنگام است كه شبيه هلال ماه است.

در روايتى از حضرت امام رضا عليه السلام نقل كرده‌اند كه يكى از پيروان مكتب واقفيّه، در محضر حضرت بود و ايشان در ارتباط با كسى كه هنگام مرگ خود وصيت كرده كه‌ «كل مملوك لى قديم فهو حُرّ» (هر بنده‌ى قديم من آزاد است) فرمودند:

قديم، شش ماه است و به آيه ى: «حَتَّى عَادَ كَالْعُرْجُونِ الْقَدِيِم» استدلال نمودند. [2]

/ ب‌

با خورشيد و ماه، وارد ديالوگ شويد!/

بعضى‌ها با يك نان و پنير، نيرو مى‌گيرند و به فعّاليّت‌هاى روزانه مى‌پردازند؛ ولى گاهى شخصى، بدن فرسوده و ضعيفى دارد و بايد با انواع و اقسام خوراك‌ها و ويتامين‌ها نيرو بگيرد. در مسأله‌ى دست‌يابى به معرفت و بهره‌مندى از عقل نيز انسان‌ها، همين‌گونه هستند. بعضى افراد با يك‌