اوّل زمستان به سمت خط استوا برمى‌گردد، تا اوّل بهار به خط استوا مى‌رسد.

بنابراين خورشيد در هر سال، يك مسير حدود 47 درجه‌اى را بين قطب شمال و جنوب طى مى‌كند.

خوب اين تفسير براى مسير حركت خورشيد است. تفسيرهاى ديگرى هم كرده‌اند.

اينجا دو مطلب هست: يكى آنچه امروز در علم ستاره‌شناسى جديد بحث مى‌كنند كه بنده در ادامه‌ى مطالب عرض خواهم كرد. مطلب ديگر روايت‌هايى است كه از امامان معصوم عليهم السلام در اين خصوص وارد شده است.

آيا خورشيد هرگز نخواهد ايستاد؟

حديث‌هايى از حضرت زين‌العابدين، حضرت باقر، حضرت صادق عليه السلام در باره‌ى اين آيه روايت شده است. در اين روايت‌ها، امامانْ آيه را چنين قرائت فرموده‌اند:

«وَ الشَّمْسُ تَجْرِي لا مُسْتَقَرَّ لهَا»؛ يعنى‌ لِمُسْتَقَرٍّ لهَا را لا مُسْتَقَرَّ لهَا خوانده‌اند. [1]

بنابر اين قرائت، معناى آيه اين مى‌شود كه خورشيد حركت مى‌كند و اين حركت بدون توقّف ادامه مى‌يابد. اين طور نيست كه حركت خورشيد پايانى داشته باشد؛ در جايى استقرار يابد، ساكن گردد و خاتمه يابد.

ممكن است اين سؤال به ذهن بيايد كه اگر اينگونه است، مسأله‌ى آخرت و ختم دنيا چه مى‌شود؟

محقّق طبرسى در كتاب مجمع‌البيان مى‌گويد:

آيه به اين معنى نيست كه خورشيد اصلًا استقرار و توقّف نخواهد داشت؛