«آيا نمى‌بينند كه خداى يكتاست آن كه آسمانها و زمين را بيافريد و در آفريدن آنها درنماند، او مى‌تواند مردگان را زنده كند...».

(قَالَ رَبُّنَا الَّذِي أَعْطَى‌ كُلَّ شَيْ‌ءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدَى‌) [1].

«گفت: پروردگار ما همان كسى است كه آفرينش هر چيزى را به او ارزانى داشته، سپس هدايتش كرده است.»

اين آيات و صدها آيه نظير آن به سادگى و وضوح بينش اسلام را روشن مى‌سازد، آسمانها و زمينها حقايقى مستقلّ از يكديگرند و بصورتى تدريجى آفريده شده‌اند و بر اين اساس نبايد آنها را وجودات به شمار آورد بلكه همگى مخلوقاتند.

وجود چيست؟

الف- تعريف:

شايد مفهوم «وجود» ساده‌ترين و در عين حال پيچيده‌ترين مفاهيم باشد، زيرا ما در «پديده‌اى» وجود را مى‌يابيم ولى هنگامى كه مى‌كوشيم كنيه‌اش را درك كنيم آن را دور از فهم مى‌بينيم، همچون روح كه اگرچه با آن زندگى مى‌كنيم و از آن زندگى مى‌يابيم ولى هميشه نسبت بدان جاهليم.

از همين رو تعريف دقيقى براى «وجود» نمى‌يابيم جز آن كه‌