تدبّر و كاربرد قرآن‌

بزرگترين فايده‌اى كه تدبّر كننده در كتاب خدا بدان نايل مى‌آيد همان تزكيه نفس و ساختن شخصيّت خود است. در حقيقت ما در بدو تولد شخصيتى آرمانى نداشته‌ايم و تربيت ما نقاط منفى بسيارى را در خود دارد، پس مسؤول ما در دوران تكليف و بلوغ كيست؟

و چه كسى زيان خواهد ديد اگر به همين حال باقى بمانيم؟ حقيقتاً ما به تربيت نيازمنديم ولى چه كسى ما را تربيت مى‌كند؟ قرآن بهترين وسيله براى تربيت ماست لذا هر كس بايد خود را بر قرآن عرضه دارد تا به انحرافاتش پى برد.

مانعى كه بر سر راه تربيت انسان قرار دارد عدم پذيرش اين حقيقت است كه هدف هدايت اوست در حالى كه هر فردى پيش خود مى‌پندارد ديگران به چنين هدايتى نياز دارند و خود از تعليم و تربيت بى‌نياز است و از همين رو فرد بايد با خود باورى و ايمان اين چنين انديشه و فكر نادرستى را كنار بگذارد داستان‌هاى قرآن و تمثيل‌هاى آن را آيينه‌اى تمام نما براى خود فرض كند و خود و اعمال خود را در آن ببيند و با آيينه قرآن مطابقت دهد، و اين كه اگر عمل خير انجام دهد به پاداش مى‌رسد و اگر گناهى مرتكب شود عقوبت و كيفر او را در بر خواهد گرفت و به اين ترتيب خود را در معرض آيات قرآنى قرار دهد تا بتواند خود را تربيت كند و به تزكيه‌