نظام اجتماعى‌

فلسفه اجتماع، نظام والائى را اقتضا مى‌كند كه اين امور را در خود جاى مى‌دهند:

الف- از آن جا كه انسان بنا به طبيعت خود گمراه است، زيرا ذاتاً عاجز، نادان و ناتوان است- و جز خداى تواناى دانا كسى نمى‌داند- لذا هدايت از خداست و هدايت پيامبر از پروردگار و هدايت مردم از پيامبر است و نيز مبدأ علوم از كتب آسمانى است كه بر انسان نازل شده تا عقل او را از خرافات رهايى بخشد و در آفاق جهان آزادش سازد و نيز هدايت و نظام والاتر از جانب خداست و اين همان مبدأ ضرورى و كامل رسالت است كه خداوند درباره آن مى‌فرمايد:

(لَمْ يَكُنِ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ مُنفَكِّينَ حَتَّى‌ تَأْتِيَهُمُ الْبَيِّنَةُ* رَسُولٌ مِنَ اللَّهِ يَتْلُوا صُحُفاً مُّطَهَّرَةً) [1].